บักแงว ภาษากลาง คืออะไร

บักแงวคือภาษากลางที่ใช้ในการสื่อสารของกลุ่มชาวมัลกะภาคจังหวัดระยองและจังหวัดชลบุรีในประเทศไทย ภาษานี้ยังเรียกราชาวะที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ดังกล่าวว่า "บักแงว" เป็นราชาวะในบักแงวนี้ต่างจากภาษาไทยมาตรฐาน เนื่องจากใช้ลักษณะการออกเสียงที่แตกต่างและมีคำศัพท์ที่ไม่เหมือนกัน

เรื่องราวของบักแงว เกิดขึ้นเมื่อประมาณปี 1930 เมื่อชาวมัลกะที่อาศัยอยู่ในชลบุรีและระยองเริ่มเข้ามาทำงานในอุตสาหกรรมจักรยานระยอง ภาษานี้เกิดขึ้นจากการผสมผสานระหว่างภาษามลกะผู้เข้าทำงานด้วยกับภาษาไทยมาตรฐานและภาษาของกลุ่มชาวจีนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ เนื่องจากมีการมีสื่อสารแบบ "ยายเอา" หรือ "ยายเอามัลกะ" ซึ่งเป็นภาษาย่านที่ใช้สื่อสารระหว่างชาวมลกะที่เข้ามาทำงานกับชาวจีน จนส่งผลให้เกิดภาษาบักแงว

บักแงวไม่ได้เป็นภาษาทางการ แต่ในชุมชนบริเวณนี้ไม่ยังไม่เป็นที่รู้จักและใช้กันทั่วไป โดยเฉพาะในบริเวณชลบุรีและระยอง ตัวอย่างคำศัพท์ในบักแงวเช่น "เกี้ยมละลาย" (สบายดี) หรือ "เทอร์โมมิเตอร์" (เสียงวัดความร้อน) ภาษาบักแงวยังเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมและการสื่อสารของชุมชนที่ใช้ในการกล่าวถึงการใช้ชีวิตประจำวัน อีกทั้งยังมีกลุ่มเพลงและเพื่อนบ้านที่เล่าเรื่องพื้นบ้านในภาษาบักแงว